کد مطلب:90308 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:133
واژه ها تجارت: بازرگانی كردن، داد و ستد كردن و معامله كردن است. ربح: سود بردن است. رب: خداوند، مالك، صاحب، محذوم، پروردگار، جمع ارباب است. ترجمه: یعنی از تجارت سودمندی كه خداوند، برای آنها فراهم نمود، بسی فایده بردند. شرح: ربط این جمله، با عبارت سابق، در این است كه در آنجا از تحمل سختیها در ایام كوتاه عمر و در پی داشتن راحت طولانی نامحدود سخن می گفت و در اینجا از [صفحه 175] نوعی تجارت و سوداگری كه حاصل آن روزهای سخت است بحث می كند، مبنی بر اینكه پرواپیشگان مجموعه ی عمر را با تحمل سختیها، سرمایه گذاری نموده اند، تا سودی را كه راحت طولانی است كسب نمایند. اینگونه تجارت كه سرمایه اش، نه چندان زیاد اما سودش فراوان و نامحدود است، مورد تمایل و رغبت همگان بوده، از اینرو پرواپیشگان، را تحصیل آن تاكید دارند، اما در كیفیت سوداگری، پرواپیشگان با دیگر مردم فرق دارند، مردم، مال را سرمایه قرار داده اند تا سود برند. سود در اینجا، لذت، خوش گذرانی، تن پروری، سلطه گری و مانند اینهاست می دانند كه در حقیقت خسران است و نه ربح و نقد عمر از كف دادن است و نه سوداگری ولی پرواپیشگان با سرمایه ی عمر، سودی می برند كه مانند ندارد و آن آسایش، امنیت، خلود در بهشت جاویدان، رضوان الهی و لقای پروردگار است، آیا همه ی مردم به این تجارت موفق می شوند؟ نه. این سوداگری، سرمایه ویژه ای دارد و آن عمر با تقوا، عمر با محنت و رنج و عمری كه با خدا و خواست الهی، در ارتباط است می باشد، بنابراین یگانه مشخصه ی این تجارت، عنایات ربانی و امدادات الهی است كه جمله ی «یسرها لهم ربهم» به آن اشاره دارد. «ان الله اشتری من المومنین انفسهم و اموالهم بان لهم الجنه یقاتلون فی سبیل الله فیقتلون و یقتلون وعدا علیه حقا فی التوراه و الانجیل و القرآن و من اوفی بعهده من الله فاستبشروا ببیعكم الذی بایعتم به و ذلك هو الفوز العظیم.»: خدا جان و مال اهل ایمان را، به بهشت خریداری كرده است. آنها در راه خدا جهاد می كنند، تا دشمنان دین را بكشند، یا خود كشته شوند. این وعده ی قطعی است بر خدا و عهدی است كه در تورات، انجیل و قرآن یاد فرموده است و از خدا باوفاتر به عهد كیست؟ ای اهل ایمان شما به خود در این معامله (خریداری بهشت ابد به جان و مال) بشارت دهید كه این [صفحه 176] معاهده، با خدا در حقیقت سعادت و پیروزی بزرگی است. در این آیه ی مباركه، خطوط تجارت سودآفرین مومنان را بیان نموده، خریدار و فروشنده، كالای تجارت، بها و ارزش كالا و كیفیت تجارت و در آیه ی بعد اوصاف سوداگران را معرفی می كند. خداوند به جهت احترام و تكریم اهل ایمان و ترفیع مقام آنان، خود را خریدار توصیف می نماید با اینكه «العبد و ما فی یده كان لمولاه» و بنده و هر چه را كه در اختیار دارد، از آن مولای اوست و او را فروشنده می نامد. كالای تجارت (مثمن) جان و مال و دارایی آنان، بها و ارزش كالا (ثمن) بهشت، سود و تجارت، راحت طولانی رهنما و واسطه در بین پیامبران، زمان تجارت، دوران عمر و مكان، دنیا، كیفیت سوداگری، قتال در راه خدا، كشتن و كشته شدن و سود گرفتن آن، در عالم قیامت خواهد بود. این تجارت از هر جهت تضمین شده است، چرا كه خداوند با مومنان، پیمان بسته و در كتب پیشین و قرآن، این عهدنامه وجود دارد و با تاكید، به اینكه خداوند، حتما به این عهد وفادار خواهد بود. جای هیچ نگرانی وجود ندارد. اما اوصاف خریداران مومن این است كه می فرماید: «التائبون العابدون الحامدون السائحون الراكعون الساجدون الامرون بالمعروف و الناهون عن المنكر و الحافظون لحدود الله و بشر المومنین.»: توبه كنندگان، پرستشگران، ستایش كنندگان، رهروان، ركوع گذاران، سجده كنندگان، امركنندگان به نیكی و بازدارندگان از بدی، نگهبانان مرزهای خدا و بشارت ده مومنان. یعنی خدای متعال، پیمان داد و ستد را، با این گروه كه مومنان واقعی هستند بسته، سود را بر آنان تضمین می كند. مشخصات جمعیت توبه كنندگان، یعنی رجوع از غیر، به سوی خدا و صفت ممتازه ی عبادت كنندگان، این است كه زبانشان به حمد پروردگار [صفحه 177] مشغول و با قدمها به سوی مساجد و معابد دینی روانه می شوند و با بدنها ركوع گذار و سجده كننده اند، این شان فردی و حالت انفرادی آنهاست، اما در میان اجتماع، امركنندگان به نیكی و معروف و بازدارندگان از منكر هستند و اینان نگهبان مرزها و حدود الهی، در حال انفراد و اجتماع، خلوت و آشكار می باشند، خداوند اوصاف مومنان را به ترتیب: توبه، عبادت، رهروی راه حق، ركوع و سجود در حال انفراد و وظیفه ی اجتماعی امر به معروف و نهی از منكر و حالت فردی و اجتماعی با هم، حفظ حدود الهی، در نهان و آشكار، ترسیم نموده است.
«تجاره مربحه یسرها لهم ربهم»
صفحه 175، 176، 177.